SIMPLY...CHRISTMAS!!!

Hello dear bloggers!! :)

It's been a long time since the last time i posted BUT being a student is not that easy to be! It's FINALLY December and I am pretty sure you all know the theme of this post...CHRISTMAS!!! IT'S THE MOST WONDERFULL TIME OF THE YEAR!!

I really wanted to post a letter to Santa Claus this year but unfortunatelly i did it in last year's Christmas post so I, simply, decided to express my LOVE for christmas!!

All these years i was trying to choose the best Christmas i ever had on my entire life, but, unfortunately i couldn't do it only because every single year I have the time of my live among with my family and of course my BEST friends!! Furthermore for all these years I wanted to go to NY and spend my christmas there but this time I realized that the best place to spent your Christmas is in your hometown with your people!

Ok, now that I am done with the introduction -of how much i adore xmas - there is a question that I am pretty sure, ALL of us have made in the past!

-"Does Santa Claus exists, or is it just fiction?"

And after 18 years of asking this to myself i realized something: that there is not only one answer to that question.

On the one hand Santa Claus deffinitely does not exist...but on the other hand...there must be

something - not a person of course - but a spirit of the Christmas! The one that brings us all together! I may be an optimistic person and some of you may think I am out of my mind right now but the thing I am trying to state is that every single Christmas I feel just like a little kid waiting for his present from the "Big Guy"! That is the magic of Christmas!

A few seconds ago i finished watching - ONCE AGAIN - "The Polar Express" and maybe that is the reason im writting all of these. But one or the other way I will always feel like a kid in Christmas...i will always want to get on that Polar express...i will always wait for my own Santa Claus...i will always wish for the best...I will always want to be with my friends and family...i will always want to fullfill my dreams! Because it's simply....C H R I S T M A S ! ! !

Mariah Carrey - Santa Claus is Coming to Town!!

Brenda Lee - Walking Arround The Christmas Tree!!

Merry Christmas To everyone..hope your dreams and wishes come true! ;) See you in 2012!!

:)

AT LAST

Hallo dear bloggers! :)

It's been a long time since my last post - and I'm really sorry about that - but i was enjoying my summer!! Actually it was the last summer in the island i live - Rhodes - concidering that from tommorow i will be gone to Thessaloniki to study in the university! In fact i always wanted to post something but I didn't know what to write about. Now that my summer is officially over i decided to write about this summer. It was an amazing summer - i went for 6 days in Santorini with my classmates at the end of June, and it was THE BEST EXPERIENCE EVER! I had so much fun there that i am still wondering what if i wake up and find myself in the hotel we were staying among with some of my best friends! Whatever...! After that it was time for Symi [well i actually

went to Symi only for one day but it was great though!]. After Symi i didn't realy go anywere outside Rhodes, but that was not a problem concidering the fact that Rhodes island is one of the best - in my opinion - destinations to spend your summer. I had a very nice time with my friends here and i can't wait for next summer!!!!

----

Now taking into account all the above i realised something...that my life is not going to be anymore like it used to now that i live my place and go somewhere else to stay! A get into a new chapter of my life...i will meet new friends [and that doesn't mean i am going to forget the one i had all those years :p], new place..and

experience the thing of being alone and on yourself!!

For the past 18 years i was finding myself in this island...i have had the best memories of my life from this place..with the people i met here...and the place itself. I'm not sure yet if it's going to be better at the place i go to - especially for me that my dream is to live in NY and LA - than here but i will surely miss the sunrise here watching it from my balcony - wich has a view front to the sea!! - the sea itself..and everything else!

But on the other hand i always wanted to live alone so...at last I will take all those memories among with me and i will try to have some new..and yet better!

PS: September is finally here!

Etta James - At Last

Lauren Froderman -SYTYCD America season 7 winner

:)

JUST TONIGHT

Κάποτε κάποιος μου είπε πως είμαστε φιγούρες του παρελθόντος...

Κάποτε κάποιος άλλος μου είπε πως το παρελθόν είναι παρελθόν και πως θα πρέπει να κοιτάμε το μέλλον...διότι είναι το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε.

Κάποτε είχα πει πως το παρελθόν είναι αυτό που διαμορφώνει την προσωπικότητα μας...αυτό που καθορίζει τη στάση μας απέναντι σε ορισμένα θέματα...τη συμπεριφορά μας και τη νοοτροπία μας....πως δηλαδή το παρελθόν είναι εκείνο που θα καθορίσει το μέλλον..

.Ζούμε και βιώνουμε καταστάσεις που ανήκουν πλέον στο παρελθόν...Ευελπιστούμε για άλλες οι οποίες ανήκουν στο μέλλον..που βρίσκεται όμως το παρoν? Ποτέ δεν κατάλαβα την αξία του! Πάντα ήμουν προσκολλημένος στο παρελθόν και το μέλλον. Τα θεωρούσα τα πιο σημαντικά..το παρελθόν γιατί μας διαμορφώνει και το μέλλον διότι αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μας, την κινητήριο δύναμη, το κίνητρο που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να ζούμε..Το παρόν το θεωρούσα δεδομένο..είναι όμως? Η όλο αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση? Είναι απτό...αλλά παροδικό..μεταβάλλεται εξαιρετικά γρήγορα. Ακόμη και αυτό που γράφω αυτή τη στιγμή μετά από ένα δευτερόλεπτο θα έχει γίνει παρελθόν...είναι εκείνο που καθορίζει αν μια κατάσταση θα ανήκει στο παρελθόν η το μέλλον. Διότι όταν συμβεί αυτό που προγραμματίζαμε για το μέλλον μας τότε θα ανήκει και αυτό με τη σειρά του στις εμπειρίες και τα βιώματα του παρελθόντος. Νοσταλγώ πολλά πράγματα από το παρελθόν. Μακάρι....μακάρι να μπορούσα να διορθώσω η να ξαναζήσω αρκετά πράγματα. Αδύνατο! Ευελπιστώ ,επομένως, να μου συμβούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Απλά περιμένω..κοιτάζω μπροστά..γνωρίζω το πίσω..και στέκομαι στο τώρα.

Εκτός από το μακάρι όμως υπάρχει και άλλη μια λέξη που στοιχιώνει της σκέψεις μου.."φοβάμαι". Και συγκεκριμένα το παρόν. Φαντάζει στο μυαλό μου σαν σταυροδρόμι δύο προορισμών. Ενός που έχω ξαναπάει αλλά δεν θέλω να φύγω από εκεί, και εκείνου που θέλω να πάω αλλά φοβάμαι να αντικρίσω μήπως και δεν μαρεσει. Το σκέφτηκα όμως...ή τουλάχιστον προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω όλα αυτά τα νοήματα. Το παρόν είναι φευγαλαίο..γι'αυτό και αποφάσισα να το ζήσω όσο καλύτερα μπορώ...να ζω την κάθε στιγμή ώστε να μην ανυπομονώ στο μέλλον για δεύτερες ευκαιρίες. Πάντα θα τις χρειάζομαι...διότι την μηδαμινή εκείνη χρονική στιγμή που ισορροπώ πάνω στη γραμμή του παρόντος μου δεν θα έχω πολύ απλά τον απαιτούμενο χρόνο να σκεφτώ. Κάποτε ,λοιπόν, κάποιο άτομο μου είπε πως είμαστε φιγούρες του παρελθόντος μας...και εγώ τώρα προσθέτω πως αυτές οι φιγούρες καθορίζονται από το παρόν μας. Γι'αυτό πλέον "ζω το σήμερα γιατί είναι το αύριο που περίμενα χθες"......

Just Tonight - The Pretty Reckless

...

WHEN IT ENDS

Back again after a long time dear bloggers! :)

Simply ending...such a strong feeling! Everytime it happens, everytime something is going to end....either this is a food....either this is something different! Especially at those times you can't do it again...!! Those feelings that last only once! Like school...once in a lifetime!! Simple things and experiences. You start from the zero level...as far as the time goes you keep on walking alone...then you meet other people called friends! Some of them will be a right decision and some of them not. However, you make some choices...important or not, and when the time has gone you find yourself standing confused on what you are....are you fulfilled or not?!? If the answer is - YES- then you realise that you made some huge mistakes! And you have experienced some of the biggest feelings...anger, happiness, love, sadness, madness, and many many more. You are just growning...stare at the world...leaving the life...the feeling of being a human...with its mistakes and goals! Dying slowly of happiness! Got drunk on experiences...falling slowly on life's meaning! And then the "graduation" of this journey. You start strong and happy...then..you end up with questions. Question on "Why am i not smiling that much?". But what about answers? And then you realise you are actually stronger...because you had survive of all these...i might exaggerate it but that's what i feel, my opinion. I just bear on mind those simple daily things...! And of course this "trip" lasts forever...i am just talking about the first part...growning up and realising things! Praying for time...more time..and then more and more and again from the beggining...knowing only that one thing you don't want to know....when it ends.....

-------

:)

BROKEN STRINGS

Ήσυχο βράδυ Σαββάτου, με το ανοιχτό βιβλίο, τα σκόρπια χαρτιά - στο μέσα δωμάτιο τα παιδιά γελάνε. Αυτό το γέλιο ξαφνικά με αναστατώνει...πλούσιο πηγαίo ξέγνοιαστο. Σα σπάνιο ρόδο. Αν τη γράψω κάπου πχ σε ένα ημερολόγιο αυτή τη στιγμή να τη θυμάμαι - όχι δεν θέλω να τη γράψω. Κάποια μέρα ξαναδιαβάζοντας θα λυπηθώ, γιατί ο καιρός περνάει και τα παιδιά η αλλιώς οι φίλοι μου δεν θα είναι τότε παιδιά - όχι δεν θέλω να γράψω τίποτα πουθενά. Σκέφτομαι και τρομάζω με αυτά που σκέφτομαι και λέω πως είναι η μοναξιά που με κάνει να τα βλέπω όλα με αυτή τη σκληρή μάτια, όλα υπονομευμένα με φθορά..όλα πατιναρισμένα με θάνατο, είναι, λέω, η μοναξιά που καταλύει σιγά σιγά της καλές μου δυνάμεις, αυτή η δύναμη που δίχως να θέλω με σκέπασε σαν σφικτός κισσός, αμέσως μόλις συνειδητοποίησα την ύπαρξη μου!! Ο σκοτεινός μου έρωτας, η άσπρη στέπα που μέσα της χάνομαι, η άλλη όψη της μοίρας μου. Υπάρχουν πολλών ειδών μοναξιές: η μοναξιά του χρυσόψαρου στη γυάλα είναι η φοβισμένη μοναξιά. Του πουλιού στο κλουβί είναι η βασανισμένη μοναξιά. Του φoνία μέσα στο μυστικό του είναι η επικίνδυνη μοναξιά. Του αρρώστου πάνω στο χειρουργικό τραπέζι η εναγώνια μοναξιά. του ενός μέσα στο πλήθος το αδιάφορο η απελπισμένη μοναξιά. Του ποιητή μέσα στα όνειρα του η γόνιμη μοναξιά. Μα η μοναξιά του ανθρώπου μπροστά στο αίνιγμα της ύπαρξης του είναι η κορυφαία, η πιο τραγική και αγιάτρευτη μοναξιά... Από τη στιγμή που αποκόπηκε ο λώρος που τον έδενε με τη μητέρα του πετάχτηκε έξω από την αμνιακή του ευδαιμονία ο άνθρωπος, στον ορθάνοιχτο ξένο κόσμο μοναχός ζει και επιβιώνει ανάμεσα σε πλήθος άλλους μόνους, και πάσχει και πεθαίνει μόνος, παρ'όλα τα φώτα και τους φίλους και τους συγγενείς, δίχως να υπάρχει αγάπη, πλούτος, δόξα ικανή να εξαγοράσει αυτή τη μοίρα. Κι εκείνοι που ποτέ τους δεν προβληματίζονται, έρχεται κάποια στιγμή που μένουν άναυδοι μόλις το πικρό ρίγος τους αγγίξει, αθέλητα, γιατί για όλους έρχεται κάποτε η στιγμή αυτή, όσο και αν την αποφεύγουν. Μονάχα τα παιδιά την αγνοούν μη έχοντας ακόμα δοκιμάσει το μήλο που εξαιτίας του χάσαμε τον Παράδεισο - το μήλο ήταν η γνώση, κι η γνώση η αλήθεια, η αλήθεια ελευθερία κι η ελευθερία μοναξιά... Αν μπορούσα να τη ζωγραφίσω θα ζωγράφιζα απλά δύο μεγάλα μαγνητικά μάτια που σου κατακυριεύουν την όραση. Είναι αναγκαία η μοναξιά, λέει ο Ρίλκε - κάποτε πρέπει να αποσύρεται κανείς στον εαυτό του μακριά από τους αλαλαγμούς του πλήθους. Αυτή είναι η εσωτερική μοναξιά, η πιο αληθινή, η πιο μαρτυρική, που δεν γιατρεύεται και δεν παρηγοριέται με τίποτα. Όμως και η πιο σωτηρία και κερδοφόρα!! Μέσα της βρίσκω τον βαθύ εαυτό μου, τον συλλαμβάνω, τον γνωρίζω, τον ελέγχω, τον παρατηρώ, νιώθω σαν το δέντρο που σκύβει και βλέπει της ρίζες του. Το κέρδος μου πάντα ήτανε που μου άνοιγε τα σκοτεινά, τα αλλόκοτα και τα δαιδαλώδη, ενώ απάνω μου φυσούσε ο άνεμoς των άλλων κόσμων. Κάθε φορά με γκρεμίζει για να με ξαναχτίσει από την αρχή, με θεμέλια βαθύτερα! Χωρίς αυτή τi θα ήμουν - ένα πάνω - κάτω, μια σκέτη αναπνοή, ένας εαυτός χωρίς αντίκρισμα. Μέσα της σαν σε αγγαλιά ξαναβρίσκομαι μαζεύοντας τα σκόρπια κομμάτια μου που η ορμή της ζωής σφεντόνισε στους πέντε ανέμους - γίνομαι πάλι ολόκληρος να μπορώ να υπάρχω! H μοναξιά είναι στάση ψυχής και προφητεία και επανάσταση, ανησυχία και δαπάνη ζωής, πυρακτωμένη αγωνία του όντος, πικροτατη σοφία και καημός αβάσταχτος. H οικογένεια, η κοινωνία, ο έρωτας και η ΦΙΛΊΑ προσπαθούν να απαλύνουν το άλγος της γνωριμίας της. Μόλις όμως τη συνειδητοποιήσει κανείς, μένει απαρηγόρητος σε όλη του τη ζωή. Είναι ο γύπας που τρώει τα σωθικά μας, ο φοβερός καθρέφτης, το κενό κέλυφος κάτω από τα δάχτυλα της δίψας μας. Αγοήτευτη, αμάραντη, μακρόσυρτη τυραννία, απάνθρωπη φίλη, σκοτεινή γοητεία, το άλλο εγώ μου, ο πλούτος και η πληγή μας η μυστική, η κοινή μας μοίρα, η πολύτιμη συντρόφισα και λίθος μέγας, χαρά σε εκείνον που σαν άλλος άγγελος τετραφτερουγος τον αποκυλα και βγαίνει έξω αναστημένος. Όλα τα θαυμαστά γίνονται μες στη μοναξιά...το μπουμπούκι, το κουκούλι, το έργο το πνευματικό...Μοναξιά δε σημαίνει μόνο απόσυρση από τα εγκόσμια, απομόνωση και περισυλλογή, ούτε φυγή, άρνηση, απραξία που συνδέονται από έπαρση και χαλαρότητα και αθυμία. Σημαίνει "καμίνευμα" σε υψηλές πνευματικές, μεταφυσικές θερμοκρασίες, σημαίνει μόχθο και πείσμα, κουράγιο και αφοσίωση στο κακοτράχαλο βουνό του αινίγματος....

Kαληνύχτα αγαπητοί bloggers!!

[τροποποιημένο κείμενο, Λένα Παππά]

Broken Strings - James Morrison ft. Nelly Furtado
[one of my favorite songs]

:)