Κάποτε κάποιος μου είπε πως είμαστε φιγούρες του παρελθόντος...
Κάποτε κάποιος άλλος μου είπε πως το παρελθόν είναι παρελθόν και πως θα πρέπει να κοιτάμε το μέλλον...διότι είναι το μόνο που μπορούμε να αλλάξουμε.
Κάποτε είχα πει πως το παρελθόν είναι αυτό που διαμορφώνει την προσωπικότητα μας...αυτό που καθορίζει τη στάση μας απέναντι σε ορισμένα θέματα...τη συμπεριφορά μας και τη νοοτροπία μας....πως δηλαδή το παρελθόν είναι εκείνο που θα καθορίσει το μέλλον..
.Ζούμε και βιώνουμε καταστάσεις που ανήκουν πλέον στο παρελθόν...Ευελπιστούμε για άλλες οι οποίες ανήκουν στο μέλλον..που βρίσκεται όμως το παρoν? Ποτέ δεν κατάλαβα την αξία του! Πάντα ήμουν προσκολλημένος στο παρελθόν και το μέλλον. Τα θεωρούσα τα πιο σημαντικά..το παρελθόν γιατί μας διαμορφώνει και το μέλλον διότι αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα μας, την κινητήριο δύναμη, το κίνητρο που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να ζούμε..Το παρόν το θεωρούσα δεδομένο..είναι όμως? Η όλο αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση? Είναι απτό...αλλά παροδικό..μεταβάλλεται εξαιρετικά γρήγορα. Ακόμη και αυτό που γράφω αυτή τη στιγμή μετά από ένα δευτερόλεπτο θα έχει γίνει παρελθόν...είναι εκείνο που καθορίζει αν μια κατάσταση θα ανήκει στο παρελθόν η το μέλλον. Διότι όταν συμβεί αυτό που προγραμματίζαμε για το μέλλον μας τότε θα ανήκει και αυτό με τη σειρά του στις εμπειρίες και τα βιώματα του παρελθόντος. Νοσταλγώ πολλά πράγματα από το παρελθόν. Μακάρι....μακάρι να μπορούσα να διορθώσω η να ξαναζήσω αρκετά πράγματα. Αδύνατο! Ευελπιστώ ,επομένως, να μου συμβούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Απλά περιμένω..κοιτάζω μπροστά..γνωρίζω το πίσω..και στέκομαι στο τώρα.
Εκτός από το μακάρι όμως υπάρχει και άλλη μια λέξη που στοιχιώνει της σκέψεις μου.."φοβάμαι". Και συγκεκριμένα το παρόν. Φαντάζει στο μυαλό μου σαν σταυροδρόμι δύο προορισμών. Ενός που έχω ξαναπάει αλλά δεν θέλω να φύγω από εκεί, και εκείνου που θέλω να πάω αλλά φοβάμαι να αντικρίσω μήπως και δεν μαρεσει. Το σκέφτηκα όμως...ή τουλάχιστον προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω όλα αυτά τα νοήματα. Το παρόν είναι φευγαλαίο..γι'αυτό και αποφάσισα να το ζήσω όσο καλύτερα μπορώ...να ζω την κάθε στιγμή ώστε να μην ανυπομονώ στο μέλλον για δεύτερες ευκαιρίες. Πάντα θα τις χρειάζομαι...διότι την μηδαμινή εκείνη χρονική στιγμή που ισορροπώ πάνω στη γραμμή του παρόντος μου δεν θα έχω πολύ απλά τον απαιτούμενο χρόνο να σκεφτώ. Κάποτε ,λοιπόν, κάποιο άτομο μου είπε πως είμαστε φιγούρες του παρελθόντος μας...και εγώ τώρα προσθέτω πως αυτές οι φιγούρες καθορίζονται από το παρόν μας. Γι'αυτό πλέον "ζω το σήμερα γιατί είναι το αύριο που περίμενα χθες"......
Just Tonight - The Pretty Reckless
...
